Wypelniam nimi dom, jak liscie susze je.
Starania dlugich lat jak z gliny lepia mnie.

Wiec teraz mam, i spokуj mam, i miejsce mam.
Nie potrzeba mi nic.
I slowa mam, i dzwieki mam, i Ciebie mam.
Nie potrzeba mi nic.
Nie potrzeba mi… nic.

Czerpalam ile sil z najmniejszych nawet chwil.
Chowalam wszystko by nie uronic ani krzty.

Wiec teraz mam, i spokуj mam, i miejsce mam.
Nie potrzeba mi nic.
I slowa mam, i dzwieki mam, i Ciebie mam.
Nie potrzeba mi nic.
Nie potrzeba mi… nic.