Eg e ein malar. Gi meg torg og smau
og trengsel. Gi meg mennesker sе leve
forkrшpla liv, ein villkatt sе e dau,
ein жrlige arbeidsmann sе stеr og streve.
Eg eige tusen fargar. Me palett
og pensel ser eg godt. Alt har eg sett.
Det vakraste e ekta, ikkje fraser.
Ein e’kje fant om ein e kledd i laser.

Eg like ikkje skreddarsydde menn.
Eg kan’kje mala stшvfri mannekengar.
Eg like ikkje uvenns gode venn
og kler sе alltid henge pе ein hengar
i fylte garderobar. Eg har fеtt
min egen barndom basta i et slott!
Eg like skjeive typar, trшtte slavar
med rynketekst av skitne, smе bokstavar.

Eg like ikkje medvind, gratis fart.
Eg like ikkje motstandslause dagar.
Eg kan’kje mala kvitt sе aldri svart
har sota med fortvilelse og plagar.
Eg like ikkje gudelige glis
sе telle penger. Fins et paradis,
dе mе det vжr’ for horene og skyggen
sе prektigheten alltid vende ryggen.

Eg malte pе Montmartre i Paris